「我回来了」买了晚饭要准备的菜，敦把袋子放到地上换鞋，却没听到同居人的

「我回来了」买了晚饭要准备的菜，敦把袋子放到地上换鞋，却没听到同居人的回应。目光上移到鞋柜顶端，果然那里贴了一张便签：「今晚有事，大概回不去了，晚饭你自己吃吧」「真是的……太宰先生，为什么不先给我发一个短信………………」敦没有问过太宰工作的细节，不过他偶尔会彻夜不归的情况敦已经很习惯了，短信也好电话也好在走之前都会通知敦。已经快到学园祭的日子，之前定做的衣服也都做好送过来了，敦看着装了衣服的袋子，决定先试穿一下。「…………应该……没问题吧？」敦有些紧张，衣服十分合身，但是感觉无论是胸部的设计还是裙子都太短了……「……好………………好羞耻啊………………」装衣服的袋子里还放着带猫耳的发箍。「这样真的………………没问题吗…………」看着镜子里的自己，平日里拼命掩饰的巨大胸部显得尤为突出「不行………………这样不行…………」……就，就只有一天的话，应该…………没什么问题吧，这个样子真是不想被太宰先生看到…………实在是……太难堪了。不过，学园祭当天记得太宰先生是有安排的，他应该……来不了才对。正在此时，从玄关传来了钥匙转动锁孔的声音…………是太宰先生回来了！可是，身上还穿着女仆装！「怎么办………………」「我回来了！敦呢？」已经能听见太宰坐在门口脱鞋的声音，没时间换衣服了，敦慌张地拉开被子躺了进去。「敦…………？」紧张地心砰砰直跳，太宰的脚步声越来越近，她闭紧了眼睛——……咔嚓太宰推开了敦房间的门，「敦…………咦？睡了吗？……真早呀」「……今天一天辛苦啦」太宰走进来轻声说，吻了吻敦露在被子外面的额头「那就晚安咯」然后离开了房间。听到门锁卡哒一声被关掉，敦长舒了一口气，刚刚真是太危险了，要趁现在先把这件衣服换掉才行……

"ฉันกลับ" อาหารค่ำที่จะต้องเตรียมที่จะซื้อจานใส่ถุงบนพื้น Huanxie ลอนดอนไม่ได้ยินการตอบสนองต่อการอยู่ร่วมกันของคน
มองขึ้นไปด้านบนของรองเท้าซึ่งจริงๆวางบันทึก: "บางสิ่งบางอย่างคืนนี้อาจจะกลับไปกินอาหารเย็นของคุณ."
"จริงเหรอ ...... นาย Dazai ทำไมคุณไม่ให้ฉันข้อความ ... ............... "

ตาลไม่ได้ถามรายละเอียดการทำงาน Dasai แต่สถานการณ์บางครั้งเขา Cheyebugui ลอนดอนได้ถูกนำมาใช้มากกับมัน, SMS แจ้งเตือนพวกเฮาโทรศัพท์จะไปก่อนที่กรุงลอนดอน

ได้รับการใกล้วันงานเทศกาลของโรงเรียนก่อนที่เสื้อผ้าที่กำหนดเองทำยังดีที่จะส่งผ่านไปมองที่ลอนดอนติดตั้งถุงเสื้อผ้าที่ฉันตัดสินใจที่จะลอง
" ............ ...... ควรจะไม่มีปัญหาใช่มั้ย?"
ตาลประสาทเล็ก ๆ น้อย ๆ , เครื่องแต่งกายฟิตมาก แต่ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบหน้าอกความรู้สึกหรือกระโปรงสั้นเกินไป ......
" ...... ดี .................. ละอายใจอ่า ... ............... "
ถุงชุดติดตั้งยังยืนอยู่กับหูแมวแถบคาดศีรษะ
"นี้จริงๆ .................. ............ ปัญหากับมันไม่มี"
มองไปที่ตัวเองในกระจกได้ตามปกติอย่างยิ่งที่จะซ่อนหน้าอกขนาดใหญ่เป็นที่โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
"ไม่เป็นไปไม่ได้ ............ .................. "
...... ในเพียงหนึ่งวันก็ควรจะไม่มีปัญหา ............ เช่นนี้จริงๆไม่ได้ต้องการที่จะเห็นนายโอซามุ ............ ...... มันเป็นที่น่าอายเกินไป
แต่จำไว้ว่าวันเทศกาลโรงเรียนนายโอซามุจะจัดเขาไม่ควรจะเป็น ...... ปลา
ในขณะที่จากทางเข้ามาเปิดที่สำคัญในเสียงรูกุญแจ
............ นายโอซามุกลับมาแล้ว!

แต่ยังคงสวมชุดแม่บ้าน!
"วิธีทำ .................. "
"ฉันกลับมาแล้ว! ตาลมันได้หรือไม่" ได้รับการสามารถที่จะได้ยินเสียงของ Dasai นั่งอยู่ในด้านหน้าของรองเท้าของคุณออกเวลาที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่มีตาลรีบดึงผ้าห่มวางภายใน
"ลอนดอน ............ ?"
Tense เสแสร้งห้ำหั่นเสียงฝีเท้า Dasai การใกล้ชิดเธอเม้มดวงตาของเธอ -

...... คชา

Dasai เปิดประตูห้องของกรุงลอนดอน "ลอนดอน ............ หือ? นอน? ...... ต้นจริงๆ "

" ...... วันที่ยากลำบากในวันนี้ว่า "มา Taizai กระซิบและจูบตาลเปิดเผยในผ้าห่มนอกหน้าผาก" คืนแล้วดีขึ้นเล็กน้อย "และออกจากห้องไป


ได้ยินเสียงล็อคคลิกที่การ์ดเสียงถูกปิดตาลถอนหายใจด้วยความโล่งอกยาวเพียงแค่มันอันตรายเกินไปและตอนนี้เป็นครั้งแรกที่จะใช้ชุดนี้ที่จะเปลี่ยนงาน ......

" " " " " " " " " " " " " " ผมกลับมาซื้ออาหารเย็นอาหารตุนวางกระเป๋าลงบนพื้นเพื่อเปลี่ยนรองเท้าแต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับที่อาศัยอยู่ย้ายไปดูตู้รองเท้าด้านบนก็มีโปสเตอร์แปะ : " " " " " " " จะทำอะไรคืนนี้คงไม่กลับไปกินมื้อค่ำของคุณเอง " " " " " " "" มันคือ . . . . . . . . . . . . . . มันฆ่าคุณทำไมคุณไม่ส่ง SMS . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " "ทาวน์ก็ฆ่าไม่ได้ถามรายละเอียดของงานแต่บางครั้งเขาจะหายไปในชั่วข้ามคืนของลอนดอนได้ , หรือ SMS หรือโทรแจ้งก่อนที่จะ .โรงเรียนก็ใกล้ถึงวันบูชาก่อนได้พร้อมส่งเสื้อผ้าที่สั่งตัดมาใส่ถุง , เห็นเสื้อผ้าและตัดสินใจที่จะลองใส่ก่อน ." " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ควร . . . . . . . . . . . . . . ไม่มีปัญหาใช่มั้ย ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "ลอนดอนมีความตึงเครียดมากในเสื้อผ้าที่พอดีแต่รู้สึกว่าหน้าอกของการออกแบบหรือกระโปรงที่สั้นเกินไป . . . . . . . . . . . . . ." " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ดีเลย . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " "เสื้อผ้ากระเป๋าเข็มขัดพี่ยังใส่หูแมว" " " " " " " มัน . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . มันไม่มีปัญหาใช่มั้ย . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " "มองตัวเองในกระจกแล้วในวันธรรมดาที่พยายามปกปิดหน้าอกขนาดใหญ่ที่โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง" " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ไม่ใช่แบบนี้ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " ". . . . . . . . . . . . . . แค่เพียงวันเดียวที่คุณควร . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันแบบนี้ก็ไม่อยากจะเห็นคุณถูกมันฆ่า . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . มันเป็น . . . . . . . . . . . . . . น่าอายจะตายแต่จำได้ว่ามันฆ่านายในโรงเรียนนั้นมีการจัดเรียงมันควรจะ . . . . . . . . . . . . . . ไม่ได้มาเพื่อณจุดนี้จากระเบียงบ้านมาเปลี่ยนกุญแจที่ล็อคเสียง. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . มันฆ่านายจะกลับมา ! ! ! ! ! ! !แต่เขายังสวมชุดเมด ! ! ! ! ! ! !" " " " " " " ทำอย่างไร . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " "" " " " " " " ผมกลับมาแล้ว ! ! ! ! ! ! ! . ? ? ? ? ? ? ? " ก็จะได้ยินเสียงที่เขานั่งในด้านหน้าของรองเท้าถอดเสียงไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า , Dun รีบดึงผ้าห่มลงไปนอนพื้น" " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "ความตึงเครียดภายในเต้นแรงเกินไปและเสียงฝีเท้าเดินใกล้เธอดวงตาที่ปิดสนิท . . .. . . . . . . . . . . . . . คลิกที่ซูแจผลักดันประตูห้อง " " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . เอ๋ ? ? ? ? ? ? ? จะนอนแล้วเหรอ ? ? ? ? ? ? ? . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " แต่เช้าเลย !" " " " " " " . . . . . . . . . . . . . . วันนี้เป็นวันที่หนักเกินไป " เขาเดินเข้ามากระซิบและจูบที่หน้าผากของลอนดอนที่โผล่พ้นผ้าห่มข้างนอก . . . . . " " " " " " " " " " " " " " งั้นราตรีสวัสดิ์แล้วเดินออกจากห้องล็อคประตูการ์ดดาได้ยินเสียงปิดลอนดอนหายใจยาวก็เป็นอันตรายเกินไปที่จะใช้ในตอนนี้ใส่ชุดนี้เปลี่ยนไป . . . . . . . . . . . . . .