学园祭当日。班长叉腰站在已经被布置得看不出教室样子的教室中心一一确认进

学园祭当日。


班长叉腰站在已经被布置得看不出教室样子的教室中心一一确认进度

「咖啡呢？」
「第一批已经准备完毕！」

「餐具呢？」
「各桌已就绪！」

「点心呢？」
「马上就能烤好了！」

「女仆们呢！」
男生的目光齐刷刷看向站在靠门位置的女生们，不得不说，就连平日里土里土气的女孩子打扮起来也十分漂亮可爱。
「戴上你们的微笑！准备开张！」
「欢迎回来，主人！」
「主人两位，请这边走！」

「哇啊………………真可爱…………」
「天啊…………这里是天国吗………………」
上午的活动进行的十分顺利，不断有人要求与女仆合照，以至于后来店门口临时摆了一个「合照一次100元」的牌子…………不过就算这样，也阻止不了执着的要与女仆合照的客人。
「那…………那个…………一次要…………100元」敦指着牌子和一位顾客说，没找到对方瞬间掏出了钞票「请给我拍五张」
「诶…………诶？！」敦吓得不知道该说什么好……拿着相机的班长却十分热情地收下了钱，「来，拍照请来这里，这里采光比较好」
「呜…………」
「中岛，微笑，微笑！」
「啊……哈哈」
敦努力地拉着向下裙子，一边勉强挤出微笑，一旁的男人已经靠的很近，班长却摆手让他们再近一点，敦觉得十分难受，靠近男人有一股奇怪的味道，可对方却直接揽过她的腰让她几乎整个贴到了男人身上。
「3——2——1——茄子！」
「小姐，能不能……也和我合影一张………………啊？！」一只手搭到了敦的肩上，她吓了一跳。
「喂你……干什么？！」
搂着她的男人被推开了，没好气地骂了一句，手的主人从口袋掏出一大叠钞票对着班长说「这些，够我包下这位女仆吗？」
声音虽然不大，但整个教室都听见了，正在工作的男生们停下来看着这边，目光像是要杀人一样。
而且敦觉得这声音她十分熟悉…………抬头看过去，果然是太宰。
…………完蛋了，被他看到这个样子………………敦很希望现在地面能裂出一道缝好让她钻进去。
「喂……喂，别那么严肃嘛，我只是开个玩笑，毕竟我也算客人………………菜单什么的，不先拿给我吗？」
「我我我我去拿！」敦一股脑地跑到了后厨，拉起正在休息的同班同学
「等等…………敦……怎么了？」
「这，这个，帮我拿去给新来的那位客人！」
「…………你为什么不自己去」
「事出有因！求你了！帮帮我……！」
「……………………好吧，之后你可要打扫哦」
「知道了！」
怎么办怎么办怎么办！不是说好了有事不能来吗？！在被幕布遮起来的教室一端坐立不安，大脑一片空白。
敦觉得时间差不多，拉来幕布确认太宰的身影……他似乎已经离开教室了。
「啊…………太好了」感觉危机大概过去的敦放松了警惕走出了幕布……
「什么太好了？也和我说说如何？」
「呜哇啊……！」突然在极近距离出现的太宰结结实实地吓了敦一跳，他一直就在敦视野的死角里。
「太太太太太宰先生？！」
「真是意外啊，没想到敦的班级会有这么好的想法……还能见到你穿这么可爱的衣服，看来这次来的很值嘛」
「……你不是…………有事情要办吗？」
「嗯？我可是为了能参加你们学校的活动，连续加班好几天呢！」
「……」原来最近频繁晚归是这种原因……
「话说回来………………我在找厕所，你可以带我去吗？」

Results (Thai) 1:

ไลเซียมที่นำเสนอในวันนั้นไม่ได้เห็นจอภาพบนสะโพกของเขายืนมีการตกแต่งห้องเรียนเป็นศูนย์กลางหนึ่ง โดยหนึ่งเช่นตรวจสอบความคืบหน้า"กาแฟ 」"ชุดแรกพร้อม 」"ชุดอาหาร 」"ตารางพร้อม 」"ติ่มซำ 」"สุกทันที 」"แม่บ้าน 」เด็กชายเหมือนกันจะยืนใกล้ประตูสาว ไม่ต้อง แม้ที่ปกติเรียนเก่งแต่งตัวก็สวยมาก และน่ารัก"สวมรอยยิ้มของคุณ พร้อมเปิด 」"ยินดีต้อนรับ บ้านหลัก 」"ต้นสองและวิธีนี้ โปรด 」"ว้าว... น่ารัก... ""พระเจ้า............ : นี่คืออาณาจักรแห่งสวรรค์... "ว่าจะเป็นดีเช้านี้ คนต้องโพสท่ากับแม่บ้าน หลังเก็บใส่ชั่วคราว "ภาพ 100 หยวน" แบรนด์............ แต่แม้ดังนั้น ไม่สามารถหยุดยึดมั่นแม่บ้านภาพผู้「那………… การ............ เวลา............ 100 หยวน "นาธานชี้ไปยังลง และลูกค้าบอกว่า ไม่ได้หากันได้ทันที และจดลงสมุด ให้ฉันห้า"「诶………… เอ๊ะ "นาธานกลัว และไม่รู้ว่าสิ่งที่จะพูด...... กล้องจอภาพถือเป็นการยอมรับอย่างอบอุ่นเงิน "มา ใช้ภาพที่นี่ กรุณา โคมไฟดีกว่าที่นี่"「呜…………」 ในเกาะ รอยยิ้ม รอยยิ้ม 」"อา...... ฮา ฮา "敦努力地拉着向下裙子，一边勉强挤出微笑，一旁的男人已经靠的很近，班长却摆手让他们再近一点，敦觉得十分难受，靠近男人有一股奇怪的味道，可对方却直接揽过她的腰让她几乎整个贴到了男人身上。「3——2——1——茄子！」「小姐，能不能……也和我合影一张………………啊？！」一只手搭到了敦的肩上，她吓了一跳。「喂你……干什么？！」搂着她的男人被推开了，没好气地骂了一句，手的主人从口袋掏出一大叠钞票对着班长说「这些，够我包下这位女仆吗？」声音虽然不大，但整个教室都听见了，正在工作的男生们停下来看着这边，目光像是要杀人一样。而且敦觉得这声音她十分熟悉…………抬头看过去，果然是太宰。…………完蛋了，被他看到这个样子………………敦很希望现在地面能裂出一道缝好让她钻进去。「喂……喂，别那么严肃嘛，我只是开个玩笑，毕竟我也算客人………………菜单什么的，不先拿给我吗？」「我我我我去拿！」敦一股脑地跑到了后厨，拉起正在休息的同班同学「等等…………敦……怎么了？」「这，这个，帮我拿去给新来的那位客人！」「…………你为什么不自己去」「事出有因！求你了！帮帮我……！」「…………………… ดี แล้วคุณอาจจำเป็นต้องทำความสะอาด""รู้ 」อย่าทำ ไม่พูดไม่มา ผ้าม่านปิดปลายด้านหนึ่งของห้อง fidgeting ใจที่ว่างเปล่าดูนคิดเกี่ยวกับเวลา ดึงม่านเพื่อยืนยันตัวเลขขา...... เขาน่าจะได้ทิ้งห้องเรียน「啊………… มันน่ากลัว "รู้สึกวิกฤตอาจจะกว่านาธานออกยาม และซ้ายหน้าจอ...คืออะไรดี ยัง บอกฉันว่าเพื่อ 」"โอ้โฮ โอ้...... "ก็เข้ามาขาปิดแน่นหนานาธานกระโดด เขามันนาธานฟิลด์มุม"เกินไปฆ่าฮิ 」"อะไรแปลกใจ ไม่คิดว่า นาธานของชั้นจะมีเช่นความคิดดี...... ดูคุณสามารถสวมใส่เสื้อผ้าน่ารัก ดูเหมือนคุ้มค่า"「…… คุณไม่ได้............ คุณต้องทำอย่างไร 」"ฮะ ฉันสามารถเข้าร่วมกิจกรรมที่โรงเรียนของคุณ ทำงานหลายวันติดต่อกัน 」'...' ล่าช้าด้วยเหตุผลนี้...บ่อย..."ต้องบอกว่า.................. กำลังหาห้องน้ำ คุณสามารถพาฉันไป 」

Results (Thai) 2:

วัน Gakuensai


ยืนเท้าสะเอวทีมได้รับการจัดให้เห็นลักษณะเช่นห้องเรียนห้องเรียนศูนย์สิบเอ็ดได้รับการยืนยันความคืบหน้า

"กาแฟมันได้หรือไม่"
"ชุดแรกที่ได้รับพร้อม!"

"บนโต๊ะอาหารได้หรือไม่"
"ตารางทั้งหมดพร้อม!"

"ขนมหวานมันได้หรือไม่ "
" ฉันจะสามารถอบได้ทันที "

" แม่บ้านทำ! "
เด็กชายมองไปยืนเครื่องแบบใกล้ประตูเพื่อดูสถานที่ตั้งของสาว ๆ ได้ที่จะบอกว่าแม้ในวันธรรมดาสาวบ้านนอกแต่งตัวเกินไป น่ารักมาก
"ใส่รอยยิ้มของคุณ! พร้อมที่จะเปิด!"
"ยินดีต้อนรับกลับนายครับ"
"Master Two Way โปรด!"

"ว้าวน่ารักจริงๆอา .................. ............ "
"พระเจ้าของฉัน ...... นี่คืออาณาจักรแห่งสวรรค์ทำ .................. ...... "
กิจกรรมตอนเช้าดำเนินการได้อย่างราบรื่นมากมีการความต้องการและรูปถ่ายแม่บ้านเพื่อให้เป็นหน้าชั่วคราวของการจัดเก็บใส่" ภาพของแบรนด์ที่ 100 หยวน " แต่ ............ แม้ดังนั้นเราสามารถหยุดทุ่มเทให้กับแขกผู้เข้าพักแม่บ้านภาพ
"นั่น ............ ............ ............ ครั้งเพื่อ 100 หยวน" ลอนดอนกล่าวว่าชี้ไปที่แบรนด์และลูกค้าไม่พบแต่ละอื่น ๆ ทันทีเอาออกธนบัตร "ขอให้ฉันยิงห้า"
"ใช่มั้ย ...... ...... เอ๊ะ ?! "ตาลกลัวไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด ...... ถือจอมอนิเตอร์กล้องจะอบอุ่นมากได้รับการยอมรับเงิน" มามาถ่ายภาพที่นี่ที่นี่แสงที่ดีกว่า "
" วู ............ "
" นากาจิมา, รอยยิ้ม, รอยยิ้ม! "
" อาฮ่า ...... "
แรง Duinu ดึงลงกระโปรงด้านบีบออกรอยยิ้มอีกด้านหนึ่งของคนที่อาศัยอยู่บนใกล้ชิดทีมได้กวักมือเรียกพวกเขาอีกครั้งเพียงเล็กน้อยใกล้ชิด, ลอนดอน ผมรู้สึกอึดอัดมากมีชายคนใกล้เคียงกับรสชาติแปลก แต่พรรคอื่น ๆ ได้โดยตรงอาจ Languo เอวของเธอเพื่อที่เธอจะติดไปเกือบทั้งร่างกายของชายคนหนึ่ง
"3--2--1-- มะเขือ!"
"มิสไม่สามารถ ...... และฉันยังถูกวางเป็น .................. ah ?!" มือบนไหล่ของกรุงลอนดอนเธอก็กลัวของ กระโดด
"เฮ้คุณ ...... ?!"
บริเวณใกล้เคียงคนของเธอถูกผลักเปิดสาบาน snappily กระเป๋ามือและดึงออกมาจากสแต็คของค่าใช้จ่ายในด้านหน้าของเจ้าของทีมที่เขากล่าวว่า "เหล่านี้พอสำหรับฉันภายใต้ถุง แม่บ้านทำอย่างไร "
เสียงไม่มาก แต่เคยได้ยินตลอดห้องเรียนเด็กผู้ชายที่กำลังทำงานเพื่อหยุดมองที่ด้านข้างเช่นถ้าจะมีลักษณะเช่นเดียวกับการฆาตกรรม
และตาลคิดว่าเสียงที่คุ้นเคยมาก ............ เธอมองในอดีตที่ผ่านมามันคือเรื่องจริง Dasai
............ เสร็จแล้วเขาเห็นเช่นนี้ .................. ตาลหวังว่าตอนนี้ที่พื้นดินสามารถแตกรอยแตกเพื่อให้เธอได้ไป
"เฮ้เฮ้ ...... ไม่ต้องจริงจังมากดีฉันเป็นเพียงเรื่องตลกหลังจากทั้งหมดผมยังมีแขก .................. เมนูหรือสิ่งที่ไม่ได้รับมันสำหรับฉัน"
"ฉันจะได้รับของฉันของฉันของฉัน!" ตาล วิ่งหัวทิ่ม Houchu ดึงพักผ่อนเพื่อนร่วมชั้น
"รอ ...... วิธีการ ............ ลอนดอน?"
"นี้นี้ช่วยให้ผมนำเรื่องไปยังผู้เข้ามาใหม่!"
" ......... ... คุณไม่ไปทำไม '
' อุบัติเหตุ! โปรด! ...... ช่วยฉัน! "
" ........................ ดีคุณต้องทำความสะอาดหลังจากโอ้ "
" ฉันรู้ว่า! "
วิธีการทำวิธีการทำอย่างไร ทำ! ดีไม่ได้ที่จะพูดอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถมา? ! ผ้าม่านเป็นห้องเรียนที่กำบังจบใจไม่ว่างเปล่า
ตาลรู้สึกว่าเวลาที่เกือบจะดึงม่านยืนยันตัวเลข Dasai ...... ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยมีใครสอนในชั้นเรียน
"อา ............ ที่ดี" รู้สึกวิกฤตที่ผ่านมาน่าจะเป็นลอนดอนยามออกจากม่าน ......
"มีอะไรดี? และผมยังพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการ?"
"อ๊ะอา ...... !" ทันใดนั้นในใกล้มาก Dazai ระยะปรากฏกลัวดานฮอปลอนดอนเขาได้รับในด้านการมองเห็นของผู้ตายในลอนดอน
"นางนางนาย Dazai ?!"
"ไม่คาดคิดจริงๆ ah, ไม่ได้คาดหวังที่จะได้เช่นชั้นลอนดอนคิดที่ดี ...... จะเห็นคุณสวมใส่เสื้อผ้าที่น่ารักเช่นนี้มันดูเหมือนว่านี้คือค่าที่สิ่ง."
" ...... ............ คุณไม่ได้มีสิ่งที่จะทำมันได้หรือไม่ "
" ah? แต่ผมสั่งให้คุณมีส่วนร่วมในกิจกรรมของโรงเรียน, ทำงานล่วงเวลาเป็นเวลาหลายวันในแถวมัน! "
" ...... "เหตุผลเดิมสำหรับเรื่องนี้คือเมื่อเร็ว ๆ นี้บ่อยมาบ้าน ......
" อย่างไรก็ตาม .................. ฉันกำลังมองหาห้องน้ำที่คุณสามารถพาฉัน? "