一溜堤岸，往湖心弯了出去，堤端的灯塔，在夜雾里闪着淡蓝色的光辉。吴汉魂

一溜堤岸，往湖心弯了出去，堤端的灯塔，在夜雾里闪着淡蓝色的光辉。吴汉魂往堤端走去，展在他面前，是一片邃黑的湖水，迷迷漫漫，接上无边无涯的夜空。湖浪汹涌，扎实而沉重的轰打在堤岸上。黑暗又浓又厚，夜空伸下千千万万只粘软的触手，从四周抱卷过来，吴汉魂一步步向黑暗的粘网投身进去。空气又温又湿，蒙到脸上，有股水腥味，混着他衣襟上的酒气及萝娜留下的幽香，变成一股使人欲呕的恶臭。他的心一下一下剧烈的跳动起来，跟着湖浪，一阵紧似一阵的敲击着，他突然感到一阵黎明前惴惴不安的焦虑。他似乎听到黑夜的巨网，在天边发出了破晓的裂帛声，湖滨公园树林里成千成万的樫鸟，骤然间，不约而同爆出不耐烦的鼓噪。可是黑夜却像一个垂死的老人，两只枯瘦的手臂，贪婪的紧抱住大地的胸膛，不肯释放。 吴汉魂走到了灯塔下面，塔顶吐出一团团的蓝光，投射到无底无垠的密歇根湖中。吴汉魂觉得窝在他心中那股焦虑，像千万只蛾子在啃龁着他的肺腑，他脸上的冷汗，一滴一滴，流到他颈脖上，夜，太长了，每一分，每一秒，都长得令人心跳息喘。好像在这黎明前的片刻，时间突然僵凝，黑暗变成了永恒。

Results (Thai) 1:

สลิปของเขื่อนที่เปิดออกไปยังทะเลสาบด้านเขื่อนของประภาคารกระพริบแสงสีฟ้าที่ส่องแสงในหมอกคืน จิตวิญญาณวูฮันเดินไปที่ขอบของธนาคารที่จัดแสดงนิทรรศการในด้านหน้าของเขาที่เป็นทะเลสาบสีดำลึกลับลอยยาวเชื่อมต่อกับท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุด คลื่นทะเลสาบพล่านเครื่องบินทิ้งระเบิดที่มั่นคงและหนักตีเขื่อน เข้มหนาและหนักยืดภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนพันของหนวดเหนียวนุ่มจากปริมาณการถือรอบขึ้นวูฮันจิตวิญญาณ Yibubuxiang มืดสุทธิเหนียวเข้าร่วมในการ อากาศอบอุ่นและเปียกและมองโกเลียไปที่ใบหน้ามีหุ้นที่มีกลิ่นหอมของน้ำที่ผสมกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และน้ำหอม Luona ซ้ายบนปกของเขาลงไปในน้ำของคนอาเจียนกลิ่นเหม็น สิ่งที่เกี่ยวกับการเต้นหัวใจของเขาอย่างรุนแรงขึ้นและคลื่นทะเลสาบตามวิธีการวางระเบิดระเบิดกระทบและเขาก็รู้สึกวิตกกังวลไม่สบายใจก่อนฟ้าสาง ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเสียงเครือข่ายยักษ์ของคืนในท้องฟ้าส่งเสียง Liebo ของรุ่งอรุณนับหมื่นของเลคไซด์สวนป่านก, ทันใดนั้นระเบิดธรรมชาติเสียงโห่ร้องใจร้อน แต่คืนเป็นเหมือนคนเก่าตายสองแขนผอมโลภยึดมั่นแผ่นดินหน้าอกแน่นเขาปฏิเสธที่จะปล่อย

จิตวิญญาณวูฮั่นไปประภาคารด้านล่างด้านบนของลูกน้ำลายของแสงสีฟ้าที่ฉายลงบนห้วงลึกของทะเลสาบมิชิแกน จิตวิญญาณวูฮันที่ทำรังอยู่ในใจของเขาว่าจะมีความวิตกกังวลเช่นสิบล้านผีเสื้อกินเขาหัวใจของเขาเขาเหงื่อใบหน้าเย็นละหยดไหลไปให้เขาคืน Jingbo นานเกินไปทุกนาที ทุกวินาทีดูทุกการเต้นของหัวใจโรคหอบหืดมากที่น่าสนใจ ในช่วงเวลาก่อนรุ่งอรุณเช่นนี้ก็ Jiangning เวลากลายเป็นความมืดนิรันดร์

Results (Thai) 2:

ลื่นของเขื่อนไปยังหัวใจของทะเลสาบงอออกประภาคารในตอนท้ายของเขื่อนในหมอกกลางคืนกระพริบแสงสีฟ้าอ่อน จิตวิญญาณ Wu Han ถึงจุดสิ้นสุดของเขื่อนนิทรรศการในด้านหน้าของเขาเป็นทะเลสาบมืดสับสนเชื่อมต่อกับท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่มีที่สิ้นสุด ทะเลสาบที่ถูกทุบและการโจมตีที่แข็งแกร่งและหนักตีเขื่อน สีเข้มและหนาและหนาท้องฟ้ากลางคืนยืดออกหลายพันหนวดเหนียวจากรอบม้วน, จิตวิญญาณ Wu ขั้นตอนโดยขั้นตอนในสุทธิเหนียวมืดเป็น อากาศอบอุ่นและเปียกครอบคลุมไปถึงใบหน้ามีกลิ่นของน้ำผสมกับเสื้อผ้าของเขาบนไวน์และ Lorna ออกจากกลิ่นหอมเป็นที่น่าขยะแขยง หัวใจของเขาชนะอย่างรุนแรงตามด้วยคลื่นทะเลสาบระเบิดของหลงเขาจู่ๆก็รู้สึกระเบิดของความวิตกกังวลก่อนรุ่งอรุณ เขาดูเหมือนจะได้ยินสุทธิยักษ์ของคืน, ในท้องฟ้าออกเสียงแตก, สวนริมทะเลสาบในป่าของหลายพันนก, ทันใดนั้น, ไม่ได้อยู่นอกจากเสียงรบกวนใจร้อน. แต่คืนเป็นเหมือนชายชราที่กำลังจะตาย, สองแขนบาง, โลภยึดมั่นกับหน้าอกของแผ่นดินโลก, ปฏิเสธที่จะปล่อย.

จิตวิญญาณ Wu Han ไปประภาคาร, ด้านบนของหอพ่นออกเมฆของแสงสีฟ้า, คาดการณ์เข้าไปในทะเลสาบมิชิแกน. จิตวิญญาณ Wu Han รู้สึกรังในหัวใจของเขาว่าความวิตกกังวล, เหมือนเป็นพันในปอดของเขา, ใบหน้าของเขา, เหงื่อเย็น, ลดลง, ไหลไปคอ, คืน, ยาวเกินไป, ทุกนาที, ทุกวินาที, มีการเจริญเติบโตของหัวใจหยุด. เช่นถ้าในช่วงเวลานี้ก่อนรุ่งอรุณ, เวลาจู่ๆก็ค้างและความมืดกลายเป็นนิรันดร์.

Results (Thai) 3:

ธนาคารโค้งออกสู่ศูนย์กลางของทะเลสาบกับแสงไฟสีฟ้าอ่อนในหมอกกลางคืน วิญญาณของอู๋ฮันเดินไปที่เขื่อนและแผ่ออกไปก่อนที่เขาเป็นทะเลสาบที่มืดลึกที่เต็มไปด้วยความสับสนและท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไม่มีที่สิ้นสุด คลื่นของทะเลสาบที่แข็งแกร่งและหนักระเบิดบนเขื่อน มันมืดและหนาท้องฟ้ายามค่ำคืนถึงพันนุ่มเหนียวสัมผัสจากทุกด้านและวิญญาณของอู๋ฮันโยนตัวเองเข้าไปในสุทธิของความมืด อากาศอบอุ่นและเปียกปกคลุมใบหน้าของเขาด้วยกลิ่นของน้ำผสมกับกลิ่นของไวน์บนเสื้อของเขาและกลิ่นหอมของลอร์น่ากลายเป็นกลิ่นเหม็นที่น่ารังเกียจ หัวใจของเขาเริ่มเต้นอย่างรุนแรงตามคลื่นของทะเลสาบและตีอย่างใกล้ชิดและเขาก็รู้สึกกังวลก่อนรุ่งอรุณ ดูเหมือนเขาจะได้ยินเสียงของเครือข่ายที่กว้างใหญ่ของคืนที่รุ่งอรุณแตกออกในท้องฟ้าและนับหมื่นของนกสีฟ้าในป่าริมทะเลสาบสวนสาธารณะ แต่คืนที่มืดเหมือนคนแก่ที่กำลังจะตายกับแขนที่บางและโลภกอดหน้าอกของโลกและปฏิเสธที่จะปล่อย
วิญญาณของอู๋ฮันเดินเข้าไปในประภาคารและด้านบนของหอถ่มน้ำลายออกมาเป็นวงกลมสีฟ้าอ่อนโยนเข้าไปในทะเลสาบมิชิแกนไม่มีที่สิ้นสุด วิญญาณของอู๋ฮันรู้สึกว่าความวิตกกังวลอยู่ในตัวเขาเหมือนลิงผีเสื้อกินเนื้อและปอดของเขาเหงื่อเย็นบนใบหน้าของเขาหยดลงบนคอของเขาคืนที่ยาวนานเกินไปทุกๆวินาทีทุกๆวินาทีหัวใจของเขาเต้นแรง ดูเหมือนว่าในช่วงเวลาก่อนรุ่งอรุณเวลาชะงักและความมืดกลายเป็นนิรันดร์