十三、 琴声上级批准了将军的离休报告， 他来向大戈壁上的航天城辞别。

十三、 琴声
上级批准了将军的离休报告， 他来向大戈壁上的航天城辞别。 这一天、 他乘车到发射场去， 当路经烈士墓时, 听到有提琴声驾着风沙传来， 就急令停下车子。 将军轻轻地走进基地， 看到一位少女站在放着小花圈的墓碑it， 娴熟地挥着紫红的琴弓， 早把自己靴到琴声里了。 将军惊喜地站在少女身后， 仿佛也乘琴声翱翔在神密的太空中， 和那唱着《 东方红》 的卫星相会了.
​曲子作得如此美， 又演奏得这样绝妙、 只是他在欣賞柴可夫斯基的《 D大调小提琴协奏曲》 时才有过这种满足。 将军多才， 更爱人才， 无意中为乐坛发现了新秀、 激动得热泪欲滴。 望望墓碑上的名字， 心为之一震， 啊， 地下的这位英雄已经牺牲五周年了。 他缓缓地脱帽志哀” …。
​少女结束了演奏、 向墓碑深深地鞠了一躬、 自语遊“ 爸爸， 您生前最爱听女儿练琴…。。。 » 待转过身来， 她吃惊地望着陌生的将军， 眼角上还挂着泪珠儿。 将军说：“孩子， 你爸爸会笑慰于九泉的。 ” 少女点点头、 拘谨中带点羞涩.
当将军知道这題名《 东方红之星》 的小提琴独奏曲是少女的作品时、 高兴得手有些颤抖。 他握着少女的双手， 久久注视着那左手上坚硬的老茧,连声说：“ 难得、 难得呀……”.
​少女心目中有一位救过爸爸生命的将军。 那位将军曾在在行军时将讨饭饿昏在路上的爸爸救活， 收留在军中。 从此爸爸随将军南征北战， 学武学文， 解放后又被将军送进大学、 “ 土八路” 成了科技人才。 爸爸多年在边疆为发射卫星积劳成疾， 直到牺牲在发射场的工作台旁， 临终还念着将军的名字。 少女哪里知道， 站在她眼前的正是心目中的那位将军!
​… 少女应邀来北京参加“ 部队之春音乐会” 的演出了。 剧场的前排坐着将军， 他的身旁是全国闻名的音乐家。 紫红绒帷幕拉开， 少女穿着崭新的军服， 一曲《 东方红之星》, 演奏得比在墓碑前更动人心弦。 国现在少女的琴声里. 剧场里爆起雷鸣般的掌声。 音乐家握着将军的手， 赞叹道： “ 名副其实的小提琴演奏家， 您不愧是识人的伯乐！” 将军没有作声。 他象天真的孩童流着泪。 他离别战争这么多年， 还没有流过这么多欢悦之泪.
离开剧场， 将军坐上轿车， 耳边萦绕起《 东方红之星》 的旋律， 少女也象朵玫瑰花， 在琴里旋转飞腾。
生詞

Results (Thai) 1:

13 เปียโนเรียร์อนุมัติเกษียณรายงานทั่วไป เขามาอำลาเมืองทะเลทราย ในวันนี้ ไดรฟ์ของเขาไปเปิดเว็บไซต์เมื่อเส้นทางเมื่อทหาร ได้ยินเปียโนถูกควบคุมมาลม เธอหยุดรถ ทั่วไปเป็นฐานและเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ในตามมันเบา ๆ วางพวงหรีดขนาดเล็ก รูป wielding โบว์สีม่วง ซ่อนรองเท้าของเขาในเพลงของเขา แปลกใจทั่วไป ที่เธอยืนอยู่ข้างหลังผู้หญิง ดูเหมือนจะสามารถโฉบในความลึกลับในอวกาศ chords และตอบสนองการร้องเพลงของดาวเทียมดงฟาง Hongเพลงสวยงาม และเล่นดี เขา賞 Tchaikovsky ไวโอลินคอนแชร์โตในหลังจากนี้ตอบสนอง ทั่วไป ความสามารถพิเศษเพิ่มเติม โดยไม่ได้ตั้งใจพบมือใหม่ ขจี ด้วยความตื่นเต้นเพลงฉากน้ำตา ดูชื่อบน tombstones หัวใจสั่น Ah พระเอกของดินได้แล้วเสียสละ 5 ช้า เขาเอาออกครวญหาดใหญ่ "...หญิงสิ้นค่าเล่น แกรนิตลึกลง และกล่าวว่า เกม "พ่อ เปียโน...ได้ยินคุณโปรดลูกสาว... » เปิด เธอดูประหลาดทั่วไปแปลก แขวนมุมของน้ำตา เขากล่าวว่า "บุตร คุณพ่อจะยิ้มสบายเตียง "เธอพยักหน้า จองอายหน่อย ๆเมื่อทหารที่รู้ว่าโซโลเพลงไวโอลินของปัญหานี้คือดาวตะวันออก แดงเมื่อหนุ่มสาว ความสุขมือ trembled เขาได้จับมือของหญิงสาว และจ้องไปในแคลลัสหนักเป็นเวลานานบนมือซ้าย ซ้ำ ๆ พูด: "หายาก และไม่ค่อยทำ... "หญิงที่บันทึกชีวิตของพ่อโดยทั่วไป ทั่วไปในเดือนมีนาคมจะขอให้พ่อหิวผ่านออกทางชีวิต ใช้ในกองทัพ พ่อกับทหารต่อสู้ใน Wu Xuewen ปลดปล่อยทหารถูกส่งไปมหาวิทยาลัย "แปด" กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยี พ่อหลายปีในบริเวณเส้นขอบเพื่อปล่อยดาวเทียมของ overwork จนถึงการเสียสละบนฐานของพวกเขาติดตาราง อ่านชื่อของการสิ้นสุด หญิงทราบ ยืนอยู่หน้าเธอเป็นสายตาของทหาร​… สาวปักกิ่งเชิญเข้าร่วมการแสดง "คอนเสิร์ตสปริงบังคับ" ทหารที่นั่งอยู่ในแถวหน้าของโรงละครใน ด้านข้างของเขามีชื่อเสียงผลงานของนักดนตรี ผ้าม่านกำมะหยี่สีม่วง ใส่กรอบทหารเหมือน ดาวแดง หนึ่งหญิงสาวเล่นจนกว่า และสัมผัส ในวัยรุ่นเพลงตอนนี้ โรงละครออกมาเป็น thunderous ปรบมือ นักดนตรีเอาของมือ สรรเสริญ: "violinist มากความสามารถที่เห็น คุณสมควรเป็นคนดิงโบลโร้ดบรานช์ "ทั่วไปที่ไม่ได้ทำเสียง เขาเป็นเด็กบริสุทธิ์กับน้ำตา ห้องของเขาหลายปีของสงคราม มีไม่ไหลของน้ำตามากยินดีออกจากโรงละคร ทหารนั่งบนรถ ได้ยินทำนองเพลงดาวแดง หญิงเช่นกุหลาบ หมุนทะยานในเปียโนสำหรับการเขียนฮานยู

Results (Thai) 3:

13 เพลงฮ่าผู้บังคับบัญชาอนุมัติรายงานของนายพลเกษียณเขาไปในพื้นที่เมืองใหญ่อำลาของทะเลทรายโกบี วันหนึ่งเขาเดินทางไปเปิดสนามจากสุสานของผู้พลีชีพไปเมื่อได้ยินเสียงไวโอลินขับรถทรายมาก็อยากให้หยุดรถ นายพลเบาๆเดินเข้าไปในฐานเห็นหญิงสาวยืนวางพวงมาลาอนุสาวรีย์มันเล็กและชำนาญโบกสีม่วงโบว์ก่อนใส่ตัวเองในรองเท้ากับเปียโน ท่านประหลาดใจที่ยืนอยู่ข้างหลังหญิงสาวราวกับจะใช้บินในพื้นที่เสียงลึกลับในและมันร้องเพลง " บูรพาแดง " เจอดาวเทียม​เพลงนี่ทำสวยและเล่นอย่างยอดเยี่ยมและแค่เขากำลังชื่นชมไชคอฟสกี " ไวโอลินคอนแชร์โตในบันไดเสียงดีเมเจอร์ " เมื่อมีความพึงพอใจนี้ นายพลเก่งชอบคนเก่งและบังเอิญเป็นเพลงพบมือใหม่และตื่นเต้นน้ำตาหยด มองชื่อบนป้ายหลุมศพหัวใจสั่นอ่าพระเอกเสียสละใต้ดินได้ห้าปี เขาค่อยๆถอดหมวกไว้อาลัย " . . . . . . * สาวเล่นกับ​สิ้นสุดและหลุมฝังศพจมลงลึกและตัวเองว่ายน้ำ " พ่อชีวิตลูกสาวคุณชื่นชอบเปียโน . . . »อยู่หันไปมองเธอแปลกใจแปลกตาทั่วไปและแขวนบนน้ำตา นายพลกล่าวว่า " เด็กพ่อจะหัวเราะปลอบใจในหลุมฝังศพ . หญิงสาวพยักหน้าและเป็นทางการเล็กน้อยในขี้อาย . ในขณะที่นายพลรู้ว่ามันชื่อ " บูรพาแดงดาว " สำหรับเดี่ยวไวโอลินเป็นสาวทำงานและมีความสุขเมื่อมือสั่น เขาคว้ามือของหญิงสาวจ้องมองเป็นเวลานานในมือซ้ายแข็งหยาบๆว่า " หายากและหายาก . . . . . . . " นี่ในสายตาวัยรุ่น​หนึ่งช่วยชีวิตพ่อชีวิตทั่วไป นายพลได้ในเดือนมีนาคมจะขอร้องเมื่อหิวระหว่างทางพ่อมีชีวิตใช้ในกองทัพ จากนี้ไปพ่อกับนายพลและศิลปศาสตร์เรียนวูซูและหลังจากการปลดปล่อยถูกนายพลเข้ามหาวิทยาลัย" ดิน 8 ถนน " เป็นความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ปีสำหรับพ่อในชายแดนจากดาวเทียมจนเสียสละในเว็บไซต์เปิดโต๊ะทำงานตายยังอ่านออกเสียงชื่อของนายพล หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้ารู้ว่าเธออยู่ในสายตาของนายพล​เลยเนอะ . . . เชิญเข้าร่วม " ทหารสาวปักกิ่งฤดูใบไม้ผลิแสดงคอนเสิร์ต " โรงละครแถวหน้าทั่วไปข้างๆเขาเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงระดับชาติ สีม่วงกำมะหยี่เปิดม่านหญิงสาวสวมเครื่องแบบใหม่ของเพลง " บูรพาแดงดาว " เล่นได้ดีกว่าในหลุมศพสัมผัสมากขึ้น เสียงของหญิงสาวในประเทศตอนนี้โรงละครระเบิดขึ้นเสียงปรบมือดังสนั่น นักดนตรีมือถือทั่วไปและอุทานว่า " อย่างแท้จริงไวโอลินคุณสมควรที่จะเป็นคนรู้จักของลำต้น " นายพลเงียบ เขาเป็นเด็กไร้เดียงสา童流น้ำตา เขาทิ้งสงครามมานานหลายปีและยังไม่ไหลมากน้ำตาแห่งความสุขนี่ออกจากโรงละครท่านนั่งในรถและยกหู " บูรพาแดงดาว " ทำนองหญิงสาวก็เหมือนกุหลาบในคางหมุนขึ้นไปใน * คำ