自古以来多情的人最伤心的是离别，更何况又逢这萧瑟冷落的秋季，这离愁哪能

自古以来多情的人最伤心的是离别，更何况又逢这萧瑟冷落的秋季，这离愁哪能经受得了！谁知我今夜酒醒时身在何处？怕是只有杨柳岸边，面对凄厉的晨风和黎明的残月了。这一去长年相别，相爱的人不在一起，我料想即使遇到好天气、好风景，也如同虚设。即使有满腹的情意，又能和谁一同欣赏呢？

Results (Thai) 1:

ตั้งแต่สมัยโบราณคนที่มุ่งมั่นเป็นพรากจากกันที่น่าเศร้าที่สุดที่จะไม่กล่าวถึงการกระตุ้นเย็นนี้เยือกเย็นของฤดูใบไม้ร่วง, ความโศกเศร้านี้วิธีการที่สามารถทนต่อวอน! ใครจะรู้เมื่อฉันมีสติคืนนี้คุณจะอยู่ที่ไหน? ความกลัวเป็นเพียงฝั่ง Willow, สายลมยามเช้าและยามเช้าของดวงจันทร์เศร้าใบหน้า อย่าไปกับเรื่องนี้มานานหลายปีคนในความรักไม่ได้อยู่ด้วยกันผมคิดว่าแม้ในใบหน้าของสภาพอากาศที่ดีทัศนียภาพที่ดี แต่ยังประทับยาง ถึงแม้จะมีเต็มรูปแบบของความรักและผู้ที่ร่วมกันสามารถเพลิดเพลินไปกับมันได้หรือไม่

Results (Thai) 2:

ตั้งแต่สมัยโบราณ, คนที่ซาบซึ้งเป็นที่น่าเศร้าที่สุดคือพรากจากกัน, ไม่ต้องพูดถึงฤดูใบไม้ร่วงหนาวเย็นนี้ออกไปจากความเศร้าโศกที่สามารถทนต่อ! ใครจะรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหนเมื่อฉันตื่นขึ้นคืนนี้ กลัวเป็นเพียงชายฝั่งของยาง Liu, ในใบหน้าของลมตอนเช้าที่มีความสุขและรุ่งอรุณของดวงจันทร์ที่เหลือ. นี่คือปีของความแตกต่าง, รักคนไม่ได้อยู่ด้วยกัน, ฉันคาดหวังว่าแม้ว่าจะพบสภาพอากาศที่ดี, ทิวทัศน์ที่ดี, แต่ยังเหมือนเท็จ. แม้ว่าจะมีความรู้สึกเต็มที่และผู้ที่สามารถเพลิดเพลินกับมันได้หรือไม่

Results (Thai) 3:

ตั้งแต่สมัยโบราณคนที่รักเศร้าที่สุดคือการจากลาไม่ต้องพูดถึงอีกครั้งในฤดูใบไม้ร่วงเย็นนี้เศร้าซึ่งสามารถทนต่อ ใครจะรู้ว่าฉันตื่นขึ้นมาดื่มคืนนี้ กลัวว่ามีเพียงต้นไม้ชนิดหนึ่งวิลโลว์ชายฝั่งเผชิญกับลมยามเช้าที่รุนแรงและรุ่งอรุณที่เหลือของดวงจันทร์ มันต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อบอกลาคนที่รักไม่ได้อยู่ด้วยกันฉันคิดว่าถ้าฉันเจอสภาพอากาศที่ดีทัศนียภาพที่ดีก็เหมือนไม่มีอะไร แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความรักที่สามารถเพลิดเพลินกับ