「呀…………难得的休假，玩了一天之后敦还要回家收拾屋子岂不是太扫兴了？

「呀…………难得的休假，玩了一天之后敦还要回家收拾屋子岂不是太扫兴了？」

「…………只是能一起度过一整天，就很开心了」

「所以敦现在是想回家？」

「也…………也不是那样…………」

太宰随意地找了一把椅子，像看管幼儿园小朋友的老师那样坐着看敦研究卫星电视的遥控器。和刚刚认识的时候稍有不同，敦变得比以前更能接受自己，看起来也更轻松一些了。

如果说有什么改变的话，也许两个人都有吧。

「敦」

「诶？是？」

不知何时坐到了床上的太宰，拍了拍他自己的腿。

「？」

这个动作…………

Results (Thai) 1:

「呀………… วันหยุดหายาก เล่นวันหลังลอนดอนยังกำลังบ้านไปพักที่นี้ไม่ผิดหวังเกินไป 」「………… อาจใช้เวลาทั้งวันเพียงแค่มีความสุข"นาธานอยากกลับบ้านตอนนี้ 」「也………… ไม่..."ขาฟรีค้นหาเก้าอี้ นั่ง และดูเหมือนครูโรงเรียนอนุบาลดูแลนาธานวิจัยดาวเทียมรีโมทคอนโทรลของทีวี และแตกต่างกันเพียงเล็กน้อย นาธานจะ ยอมรับตัวเองมากกว่าที่เคยมีมาก่อน มีลักษณะง่ายถ้ามีการเปลี่ยนแปลง บางทีคนสองคนมีมัน"นาธาน""เอ๊ะ ใช่หรือไม่ 」ไม่รู้เมื่อนั่งอยู่บนเตียงขา โรคกลัวขาของเขา「？ 」การดำเนินการ............

Results (Thai) 2:

"ใช่ ............ วันหยุดที่หายากเล่นวันหลังจากที่ลอนดอนก็กลับบ้านไปทำความสะอาดบ้านจะไม่ผิดหวังเกินไป?"

" ............ เพียงแค่สามารถใช้วันเข้าด้วยกันมีความสุขมาก."

"ดังนั้นลอนดอน ตอนนี้อยากกลับบ้าน?

"ยังไม่เป็นเช่นนั้น ............ ............ "

Dasai ตั้งใจมองหาเก้าอี้เหมือนเด็กอนุบาลดูแลครูนั่งและเฝ้าดูการศึกษาตาลดาวเทียมรีโมทคอนโทรลของทีวี และเพิ่งได้พบกับช่วงเวลาที่แตกต่างกันเล็กน้อยลอนดอนได้มากขึ้นกว่าที่เคยยอมรับตัวเองมันดูง่ายขึ้นเล็กน้อย

หากมีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่อาจจะสองคนมีมัน

"ลอนดอน"

"ใช่มั้ย? ใช่?"

ผมไม่ทราบว่าเมื่อใดที่จะนั่งบนเตียงของ Dazai ที่ตบขาของเขา

"?"

การกระทำนี้ ............